Social media

De coup in Turkije, live in je huiskamer. De emotie van het volk voelen bij een grote gebeurtenis aan de andere kant van de aardbol. Meningen lezen van andersdenkende uit allerlei verschillende culturen. Who cares. Een twitterwall van zure, sarcastische BN’ers tijdens het Eurovisie Songfestival, dát is social media. Love it.

Big data

Misschien is het wel omdat zoveel mensen er vanuit onderbuikgevoelens een hekel aan hebben, maar ik vind big data geweldig. Een Tinder-match waarvan je alleen de voornaam en werkgever hebt meteen kunnen vinden op Facebook via hun Graph Search technologie. Het is stalking anno 21ste eeuw en het opent een hele nieuwe wereld.

De Verenigde Staten

Amerikanen zijn awesome. Ze denken groots, laten zich niet tegenhouden door (denkbeeldige) obstakels en belonen elkaar als ze iets bereiken. In tegenstelling tot Nederlanders denken zij in oplossingen, niet in problemen. Het is niet voor niets dat de grootste technische innovaties uit de Verenigde Staten komen: bij een wild idee zeggen Amerikanen vet, laten we het proberen, waarbij Nederlanders eerst een lijst opnoemen van redenen waardoor het waarschijnlijk niet gaat werken. Die nuchterheid is soms misschien leuk maar word je na een tijdje spuugzat.

Zingen

In de douche. Vooral A Whole New World van Aladdin. Ik kan beide stemmen, tegelijk. Don’t you dare close your eyes.

Kip

Wellicht mijn grootste guilty pleasure (naast dit nummer van Westlife): een bucket van de KFC. Het is een vorm van culinaire verkrachting die mening mens afschrikt en je voelt je achteraf ook ernstig misbruikt. Maar zo gelukkig. Zo, zo gelukkig. Een keer per week is desalniettemin wel het maximum.

Het woord ‘desalniettemin’

Net als z’n Engelse tegenhanger notwithstanding. Spaties zijn inefficiënt.

Studieverenigingen

De studieverenigingen (en dan in het bijzonder die op de Technische Universiteit Eindhoven) zijn de ideale mix tussen serieus en ontspannen. Geen gezeik dat je elke dag tussen de middag de soos moet schrobben met een tandenborstel, maar wel leuke borrels, uitjes en commissies. Geen prominent gedoe in shirts met een das erop geprint, gewelddadige ontgroeningen met schedelbasisfracturen kennismakingsperiodes en segregatie van jaarlagen. Gewoon studentikoze gezelligheid zonder dat neppe gedoe. Behalve dan Industria, daar is alles nep maar ze weten het wel professioneel te verpakken.

De jaren 80 en 90

Toegegeven, ik heb maar 3 jaar meegemaakt van de jaren 80. Toch denk ik er met heimwee aan terug, zeker als ik TV-series zoals The Goldbergs of Cybill kijk. De jaren 90 waren ook top, met fenomenen zoals Freakazoid, DuckTales, Disney Festival, Rescue Rangers en Darkwing Duck (let’s get dangerous!), Betamax en FilmNet. Wat een tijd. Christ, I miss the Cold War.

Politiek

Vroeger ergerde ik me kapot aan mensen die zeiden dat ze geen interesse hebben in politiek. Ik bedoel, hoe kun je nou geen interesse hebben in iets dat jouw leven daarwerkelijk direct beïnvloed? Nu ik de (super-lokale) politiek van dichtbij heb meegemaakt heb ik daar meer sympathie mee: de interesse van mensen is helemaal niet boeiend. Sterker nog, meningen van buitenstaanders zijn alleen maar lastig. Politiek is aan de ene kant een prachtige show, aan de andere kant heerlijk puzzelen in achterkamertjes. Toen ik ontdekte goed te zijn in beide snapte ik de desinteresse van het volk.